سنت های خانوادگی مورد علاقه ی بچه ها
وجود سنت ها و آیین های مفرح و سرگرم کننده در یک خانواده نشانه ی خانواده ای همبسته و قوی است و غالباً شادترین خاطرات را برای اعضای خانواده رقم می زند. در این جا نمونه هایی از چنین سنت هایی آورده شده که از میان سنت های خانوادگی و ابداعی چندین خانواده گردآوری شده است.
جشن تولد خانواده ما
دو سال پیش، زمانی که پسر ما دو ساله بود در باره سالگرد ازدواج مان پرسید، بنابراین ما تصمیم گرفتیم سالگرد ازدواج مان را به عنوان جشن تولد خانواده مان جشن بگیریم. ما کیکی در خانه پختیم و نُه شمع به نشان نه سال باهم بودن مان روی آن گذاشتیم و به هم دیگر هدیه دادیم. علاوه بر آن بخش هایی از فیلم عروسی مان را برای فرزندان مان پخش کردیم که خیلی خوش شان آمد. به نظر من این برای بچه ها مهم است که بدانند خانواده و عضوی از خانواده بودن چه قدر مهم است و بدانند که خانواده ی ما در روز ازدواج بابا ومامان تشکیل شده است.
نشانه گذاری سال جدید
اوایل ازدواج مان، هر سال در آغاز سال نو، من و همسرم عکسی از خودمان می گرفتیم و تاریخ گرفتن عکس را روی آن می نوشتیم. این کار به یک سنت سالانه در خانواده ما تبدیل شده است. زمانی که دخترمان هفت ساله و پسرمان سه ساله شد، عکسی همراه با آن ها گرفتیم. ما این تصاویر را مثل آلبوم عکس عروسی مان با دقت جمع آوری و نگهداری می کنیم، و فرزندان مان هم در این عکس ها دوست دارند ببینند که چه طور و چه قدر همه ما طی این سال ها تغییر کرده ایم.
اختراع تعطیلات خانوادگی
خانواده من تعطیلات شاد و سرگرم کننده خودش را جشن می گیرد، چیزی که در واقع بچه ها آن را ایجاد می کنند. هر سال من یک پرینت کامپیوتری از تقویم یا یک تقویم ساده به خانه می آورم، دختر نوجوان و پسرم با کشیدن تصاویر یا چسباندن برچسب های بامزه آن را تزیین می کنند، و در روزهای خاصی چیزهای بخصوصی روی آن می نویسند، مثلا: «روز بی تلویزیون»، «روز بازی خانوادگی»، « جمعه ی بستنی» و ... . در این مورد ما دو قاعده کلی داریم: یکی این که این روزهایی که روی تقویم علامت گذای می شوند نباید روز خاصی باشند و نیز نباید با تعطیلات و جشن های واقعی و رسمی و ملی در یک روز باشند. ( این احتمالا از آن رو است که جشن هایی غیر از جشن های مرسوم و موجود در تقویم به تقویم اضافه شده باشد تا به بهانه هایی ساده اوقات خوش بیشتری برای افراد خانواده فراهم بیاید.م) بچه ها از درست کردن این تقویم خیلی لذت می برند چون راهی است برای این که در طی سال فارغ از روزهای تقویمی و رسمی خودمان هم روزهایی داشته باشیم که از آن ها لذت ببریم.
جشن حماقت
فلسفه خانوادگی ما این است که اگر خوب نگاه کنی در هر وضعیتی چیز طنزآمیزی وجود دارد. هفت سال پیش تصمیم گرفتیم به این قضیه با اهدای یک نشان به کسی که احمقانه ترین کار را در سال انجام داده رسمیت ببخشیم. سالی یک بار، طی یک گردهمایی خانوادگی، تمام اعضای خانواده به احمقانه ترین کاری که شایسته دریافت این نشان است رای می دهند - مثلا به پدربزرگ به خاطر تصادف با ماشین کاملا نویش، یا به دخترم به خاطر این که تاریخ امتحان ریاضی اش را اشتباه کرده بود و از امتحان بازمانده بود و ... . شخص برنده، یک مدال خاص ( که لزومی ندارد گران قیمت باشد.م) می گیرد و این مدال هر سال دست به دست می گردد. این سنت راهی است برای این که فرزندان ما -که بین شش تا نوزده سال سن دارند- بدانند هر کسی اشتباه می کند. و بیاموزند که به جای زیاد فکر کردن و صحبت کردن در مورد اشتباهات احمقانه مان؛ می توانیم به آن ها بخندیم و به امور و مسائل دیگر زندگی مان بپردازیم.
غافلگیر کردن مامان
دوقلوهای ما ( که حالا هفت ساله شده اند) هر سال در روز تولدشان سر ساعتی که به دنیا آمده اند ( درست قبل از ساعت هفت صبح) دو شاخه رز به من هدیه می دهند. این ایده همسرم بود، چون خودش هم همیشه در روز تولدش و به مناسبت های دیگر به مادرش گل هدیه می دهد. وقتی بچه ها کوچک تر بودند همه چیز را همسرم هماهنگ می کرد اما حالا بچه ها خیلی دوست دارند که خودشان به گل فروشی بروند و یک شاخه گل به سلیقه خودشان انتخاب کنند تا با آن مرا خوشحال کنند. این که بچه هایم دارند یاد می گیرند که مهر و علاقه و احترام شان را ابراز کنند و بخشش به دیگران را می آموزند برای من ارزشمند است، و وقتی هیجان را در چهره آن ها می بینم همیشه قطرات اشک چشمم را پر می کند.
خاموش کردن همه چیز محض شوخی
در خانواده ما هفته ای یک بار همه چراغ ها، تلویزیون، بازی های ویدیویی، کامپیوتر، دستگاه پخش صوت و ... خاموش می شود، ما اسم آن را «شبِ انرژی» ( چیزی شبیه شبِ شعر(!).م) گذاشته ایم. حوالی غروب در نور چراغ قوه بازی می کنیم یا یکی از ما زیر نور شمع برای دیگران کتاب می خواند( شمع را دور از دسترس بچه ها قرار می دهیم) برای شام هم یک غذای ساده که شامل ساندویچ سرد ، میوه های تازه و سالاد آماده می کنم و روی زمین سفره ای پهن می کنیم انگار که با خوراکی های مان به پیک نیک رفته باشیم. خانواده همسرم وقتی او کوچک بود ه است این کارها را می کرده اند، به نظر ما این کار راهی برای نشان دادن نگرانی ما در مورد محیط زیست و نشان دادن اهمیت صرفه جویی در مصرف انرژی برای حفظ محیط زیست به بچه ها است. بچه های ما، نه، شش و دو ساله هستند و طی پنج سال گذشته ما این برنامه را هر هفته اجرا کرده ایم و هنوز هم بچه ها هر هفته منتظر رسیدن شب انرژی هستند.
مهمانی دوره ای چای
یکی از بهترین دوستان من عادت دارد که هر سال یک مهمانی به صرف چای و شیرینی برای مادرها و دخترها ترتیب بدهد. من هم دو سال پیش وقتی دخترم به کودکستان رفت این رسم را اجرا کردم. برای دخترم آماندا هیجان انگیز بود که در تزیین خانه به من کمک کند، لباس مهمانی بپوشد و نقش میزبان را برای دوستانش و مادران شان ایفا کند، این کار باعث شد او واقعا احساس کند بزرگ شده. ما در مهمانی مان چای، شربت و شیرینی های خانگی سرو کردیم و هر کسی از دوستان و فامیل که به مهمانی ما آمد از آن خوشش آمد، بیست و هفت نفر هم دفتر یادبود مهمانان را امضا کردند. الان آماندا مدت ها است که منتظر مهمانی چای بعدی است تا برای پختن شیرینی و سایر چیزهای مورد لزوم مهمانی به من کمک کند. در یکی دو سال آینده خواهر سه ساله او هم می تواند به ما بپیوندد.
پیوند بچه ها با مامانبرنامه کاری همسر من طوری است که شب های پیش از روزِ تعطیلِ آخرِ هفته، دیر به خانه می آید. بنابراین من و دخترانم برنامه ای به نام «شبِ فیلمِ دخترها» ترتیب داده ایم. بعد از شام، من پاپکورن درست می کنم و جِنا، چهار ساله، و سامانتا، دو ساله بالش و پتوی خود را می آورند، بعد توی اتاق نشیمن لم می دهیم و چراغ ها را خاموش می کنیم و یکی از کارتون های کلاسیکی که من در بچگی آن ها را دوست داشتم تماشا می کنیم، کارتون هایی مثل زیبای خفته، سیندرلا، جادوگر شهر اُز و ... دخترهایم از این که اوقاتی را همراه من بگذرانند و چند ساعتی بیشتر از شب های دیگر بیدار بمانند لذت می برند، و این شب تنها شبی است که آن ها می توانند با پتو و بالش شان حسابی شلوغ کاری راه بیندازند. این بخشی از هفته است که همه ما منتظر آن هستیم و در ضمن روابط نزدیک ما را تقویت و مستحکم می کند.
برگرفته از: http://www.parents.com/
posted by n @ 6:36 PM
0 comments
0 :پاسخ
Post a Comment
<< Home