فقط بگو: بله!
ما هميشه نمي‌توانيم «بله» بگوييم، اما ميتوانيم ارتباط مثبتي با ديگران برقرار کنيم. اين کار را با گفتن «بله» در مواقعي که امکان‌پذير باشد شروع ميتوانيم شروع کنيم.والدين اين فرصت را دارند که به فرزندان‌شان کمک کنند تا عزت‌نفس و مهارت حل مساله را از طريق زبان مثبت و تمرکز بر خوبي‌هاي فرزندان‌شان در آن‌ها را تقويت کنند. زبان مثبت و محترمانه به هر دوي شما ( والد و فرزند) کمک خواهد کرد. يک کلمه‌ي محترمانه در هربار باعث ایجاد اعتماد به نفس در فرزندتان می شود.
آموزگارها دریافته اند که تربیت مثبت منجر به تقویت یادگیری و رفتار صحیح در کودکان می شود. یک تحقیق علمی مشخص کرده که هرچه معلمان پایه ی اول از کلماتی نظیر «نکن»، «نه» بیشتر استفاده کرده اند؛ دانش آموزان بیشتر بدرفتاری کرده اند. اگر معلمان و مربیان از روش مثبت استفاده کنند مشکلات کمتری پیش می آید.
اگر شما در گفت و گوی درونی مثبت ( با خودتان) موفق بوده اید احتمالا استفاده از زبان مثبت در ارتباط با دیگران نیز برای تان ساده تر خواهد بود. آیا صادقانه می توانید به خودتان چنین جملاتی بگویید: « گرچه من بی عیب و نقص نیستم اما به خاطر آنچه که هستم برای خودم احترام قائلم، من قابلیت هایی دارم که برای خانواده و جامعه ام ارزشمند است. من به نیازهای خودم توجه می کنم، به خودم علاقه مندم و نسبت به سلامت خودم احساس مسؤولیت می کنم...»
استفاده از زبان مثبت در ارتباط با دیگران شامل خوب گوش کردن نیز می شود. گوش کردن وسیله ای برای درک افکار و نیز احساسات افراد است. پیش از این که ما با دیگران ارتباطی برقرار کنیم باید احساسات افراد را تصدیق کنیم.
سعی کنید تمام چیزهای مثبت را درباره ی شخص مورد نظر شناسایی کنید، همچنین فشارهایی که او با آن ها روبرو است تشخیص بدهید و تصدیق کنید. تایید و تصدیق شما باید صادقانه، متناسب و خاص باشد. از کلمات و عباراتی که متناسب با سطح درک و فهم شخص مورد نظر است استفاده کنید. به جای این که بر قضاوت شخصی تان از فرد تاکید کنید بر قابلیت های او انگشت تاکید بگذارید. برای مثال به جای این که بگویید :«تو دختر خوبی هستی» بهتر است بگویید:«کار خوبی کردی که لباس هایت را در کمد آویزان کردی»
دستورات را به شکل مثبت بدهید
«ظرف ها را در گنجه ی ظروف بگذار» جمله ای است که به صراحت کاری که باید با ظرف ها انجام شود بیان می کند. قبل از دستور دادن تصمیم بگیرید که دقیقا چه کاری باید انجام شود، سپس دستور مورد نظر را به ساده ترین وجه بیان کنید.
زمانی که لازم می شود محدودیتی وضع کنید یا با رفتاری منفی برخورد کنید، سعی کنید از واژه ی «من» استفاده کنید. مثلا بگویید: «وقتی تو این کار را انجام می دهی من ناراحت می شوم، من انتظار دارم که ...».
از زبان مثبت استفاده کنید
گاهی بچه ها چیزهایی می خواهند که در آن لحظه امکان ندارد در اختیار آن ها گذاشته شود. به جای «نه» گفتن، به درخواست آن ها «بله» بگویید، اما برآوردن درخواست شان را به زمان خاصی موکول کنید. به این ترتیب به آن ها می‌آموزید که مشکل درخواست آن‌ها «زمان درخواست» بوده است نه خود آن. اگر بخشی از درخواست فرزندتان در حال حاضر قابل قبول است به این بخش «بله» بگویید و دلایل‌تان را برای بخش دیگر درخواست او که فعلا قابل برآوvدن نیست توضیح دهید.
از پیامد رفتارها به جای تنبیه نیز به عنوان یک نوع برخورد مثبت می توان استفاده کرد. پیامدها ممکن است نتیجه طبیعی یک رفتار باشند یا توسط والدین وضع شده باشند. مثلا «منع تماشای برنامه ی مورد علاقه به دلیل جمع نکردن اسباب بازی ها بعد از تذکرات مکرر» می تواند نمونه یک پیامد وضع کردنی توسط والدین باشد. ابتدا از خود بپرسید که آیا فرزندتان از پیامد عملش واقعا آسیب جدی را متحمل خواهد شد یا نه، اگر آسیب چندان جدی نیست او را به حال خود بگذارید، احساس ناخوشایندی که پیدا کرده است موثرتر از سرزنش های شما است.
استفاده از زبان مثبت نیاز به تمرین و التزام عملی دارد. این به این معنا است که شما احترام واقعی و خالصانه خود را ابراز کنید و حتی در شرایط سخت نیز به این امر پایبند باشید. شما شاهدبوده اید که این احترام واقعی و خالصانه، به روابط مهرآمیز در خانواده ها پایداری و استحکام می بخشد. شوخ طبعی( نه ریشخند کردن)، کلمات دلگرم کننده، و احترام قلبی چیزهایی هستند که برخورد مثبت سازنده ای را شکل می دهند. برخورد مثبت می تواند خانواده ی شما را به سمت رشد بیشتر در جهت مثبت و تصمیمات خردمندانه تر هدایت کند.
منبع: http://www.ohio.osu.edu/
posted by n @ 9:12 PM
0 comments
0 :پاسخ
Post a Comment
<< Home